When a child becomes the mother, she loses the mother

Als er als kind niet aan jouw behoeften wordt voldaan, voel je je als kind gek

genoeg vaak schuldig. Het zal wel aan jou liggen, misschien doe je wel iets

verkeerd. Op den duur ga je je misschien wel aanpassen, zodat het voor de ander

makkelijker wordt om voor jou te zorgen. Of misschien bedenk je zelfs wel dat het

veel fijner is om voor iemand anders te zorgen, en aan te voelen wat iemand nodig

heeft. Daar krijg je dan liefde voor terug, dat is fijn. De pleaser is geboren.

Nadat je een paar decennia de please hebt uitgehangen, ben je op een bepaald

moment waarschijnlijk nogal uit de bocht gevlogen/ ingestort / opgebrand. En

tijdens het weer opkrabbelen heb je jezelf wellicht afgevraagd hoe het zo ver met

je heeft kunnen. En daar kwam de aap uit de mouw: je deed dit al je hele leven.

Je hoort vaak dat er dan iets mis is in de relatie met je moeder, en dat je dat moet

helen. Nu ga ik iets met je delen, wat je misschien jaren gaat besparen:

Het is niet jouw taak om de relatie met je moeder te helen. Je bent geen slecht

persoon als je die taak niet op je neemt. Je bent in deze situatie beland, omdat je

al eens in de rol van moeder bent gekropen. En dat had in eerste instantie al niet

mogen gebeuren.

Wat wél jouw taak (en verantwoordelijk) is, is het helen van jouw relatie met jezelf,

zodat je in staat bent het beter te doen voor de volgende generatie.

Je kunt je moeder niet veranderen, je kunt het verleden niet veranderen.

Jouw kracht ligt in het hier en nu. In het houden van jezelf, het aangeven van je

grenzen en wensen, in het zorgen voor jezelf, jezelf niet klein(er) maken, je

gevoelens er laten zijn, aanwezig blijven, het liefst zo zichtbaar mogelijk voor je

kind(eren).

Je valt je moeder niet af door te erkennen dat ze je niet altijd heeft kunnen geven

wat je nodig had. Je hebt vanaf de eerste rang ervaren hoe zij, zonder instagram of

user manual, leerde een moeder te zijn. Ze heeft naar je gekeken toen je sliep, ze

heeft talloze keren om je gehuild, haar hart is overspoeld is door onvoorwaardelijke

liefde voor jou. Het doorvoelen wat je hebt gemist sluit niet uit dat je haar ziet en

respecteert haar als imperfect mens, die haar stinkende best heeft gedaan.

Met deze bewustwording geef je jezelf ook toestemming om een imperfecte

moeder te zijn. Ja, je gaat steken laten vallen. En die steken zijn de bedoeling.

Want jouw kindje koos jou als mama, met alles van jou. Vergeet dat nooit, lieve

vrouw.

En dat kindje heeft recht op een eigen pad in dit leven, inclusief hobbels en kuilen.

Jouw taak als moeder? Zorgen dat dit pad bewandeld kan worden zonder dat de

rugzak van jou (en al die vrouwen voor je), hoeft worden meegezeuld. Los van al

die ballast, gaat jouw kleine de wereld ontdekken, dankzij jou.

En jij? Jij zorgt onderweg voor jullie allebei, en als je echt een pro bent, zelfs eerst voor jezelf.